20 marca włączyliśmy się w ewangelizację prowadzoną w centrum Katowic przez Wspólnotę Dobrego Pasterza. Było z nami też dwóch kapucynów. Jedna z osób przebrana za Pana Jezusa niosła krzyż, do którego w czasie postojów przybijane były kartki z nazwami różnych grzechów. W tym czasie ewangelizowaliśmy, zapraszając na rekolekcje organizowane w Wysokim Zamku.
Ania: To wyjście było inne pod wieloma względami. Po pierwsze wieczorem, w piątek, kiedy zaczyna się weekend spotyka się ludzi, którym szczególnie trzeba głosić Pana Jezusa (to są osoby, które w tym czasie nie są w kościele czy na spotkaniu oazowym, tylko idą na imprezę). Po drugie inna była forma tej ewangelizacji. Dla mnie była to bardzo wyjątkowa Droga Krzyżowa. Pójście za Panem Jezusem, nie w tłumie wierzących, jak podczas nabożeństwa w kościele, ale wśród śmiechów, drwin i wyzwisk, przyznanie się do Niego w takich okolicznościach było czymś niesamowitym. „Głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów i głupstwem dla pogan”.
Dominik: Mimo jednej z wielu kolejnych ewangelizacji ulicznych, ta była szczególna. Dawno nie byliśmy między 19.30 a 23.00 w centrum miasta, które tętni życiem, niczym za dnia. Głosimy zwykle o różnych godzinach i zawsze jest komu. Jednak ta pora była szczególna, gdyż spotykaliśmy także imprezowiczy czy dziewczyny z nocnych klubów oraz tych, których widzimy często: zwykłych przechodniów i bezdomnych. W pamięci utkwiła mi rozmowa z osobą, której uciekł tramwaj. To było nieprzypadkowe, bo dzięki temu mogła oddać życie Bogu. Poruszyła mnie też para młodych ludzi, gdzie chłopak, wydawał się mniej przekonany, pierwszy zaprosił Jezusa do swego serca. Jego dziewczyna powiedziała, że jest z niego dumna. To mnie poruszyło. Pamiętam i trudne rozmowy, kiedy udało się jedynie zasiać ziarno, które może kiedyś wyda jakiś plon. Chwała Panu!
Diakonia Ewangelizacji
www.dde.katowice.pl
