Nadchodzącą trzydziestą rocznicę śmierci Ojca Franciszka chcemy uczcić wspólnym rozważaniem jego konferencji z tomu „Eucharystia: Pokarm na śmierć i życie”.
W tym miesiącu czytamy teksty „Pojednanie a jedność” oraz „Postawa grzesznika”.

Ojcowie Soboru przypomnieli, że dzięki Komunii św. w konkretny sposób przedstawiamy jedność Ludu Bożego, której stosownym znakiem i cudowną przyczyną jest ten Najświętszy Sakrament (Lumen gentium, 11).

Czy Eucharystia naprawdę jest dla mnie znakiem jedności? W różnych oazach młodzieżowych regułą stało się narzekanie na słabą frekwencję podczas piątkowych mszy, nie mówiąc już o wskaźniku communicantes. Czasem nawet w Dzień Pański uczestnicy naszego Ruchu przeżywają liturgię z perspektywy kościelnego płotu. Pora więc powrócić do źródeł i zadać sobie kilka adwentowych pytań… Ale najpierw oddajmy głos Czcigodnemu Słudze Bożemu:

Eucharystia jako sakrament jest znakiem jedności istniejącej, a nie jedności, która dopiero ma powstać. Żeby mogła być sakramentalna komunia w znaku, to przedtem musi istnieć komunia duchowa. Bo sakrament jest znakiem czegoś, co już istnieje. […]

W naszych czasach bardzo często zapomina się o tym; nie traktujemy Eucharystii poważnie. Nie jesteśmy zainteresowani tymi, którzy przyszli na Eucharystię, nie wiemy, czy pomiędzy uczestnikami jest jedność. Zresztą nikt nie jest w stanie sprawdzić tego, np. w dużych miejskich parafiach. Na Eucharystię może przyjść każdy, i ten, kto żyje w związku niesakramentalnym, i ten kto jest w grzechu, kto wyznaje poglądy heretyckie, kto w ogóle w Boga nie wierzy. Kiedyś użyłem takiego określenia: „poganie w zgromadzeniu świętych”. 

Mocne? W takim razie zapraszamy Cię na spotkanie Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej do chorzowskiej parafii św. Jadwigi już w środę, 14 grudnia. Tradycyjnie rozpoczynamy od posługi przy ołtarzu Pana o godz. 18.00.

Z najpiękniejszymi pozdrowieniami w patronalne Święto,

Diakonia Liturgiczna Ruchu Światło–Życie Archidiecezji Katowickiej