Atmosfera zmiany: lekkie napięcie “co to będzie?! co to będzie?!”, gęste powietrze (bo przecież zmiana to jest “iście w nieznane”, i jak ktoś tej drogi się nie boi to chyba głupi jakiś), słowa ciężko dobrać, cieszyć się można, gratulować, życzyć powodzenia, trzymać kciuki, obiecywać modlitwę…
Ale nic nie rozbija napięcia bardziej niż uśmiech, a Wasze uśmiechy (choć zza maseczki) widać doskonale – w oczach. Uśmiechy i niebywały spokój serc osób, które zeszły się (zjechały bardziej) w Kaplicy Chrystusa Sługi w Jaworniku wypełniły to miejsce – by razem porwać się w patrzeniu na Mistrza, Mistrza który posyła w miejsca nieznane, za zakręty, za horyzonty otulając poczuciem bezpieczeństwa i pewnością kroków. A na naszych oczach On znów posyła dwóch – Księdza Adama i Księdza Karola. Zamieniają się na miasta, bo może właśnie w myśl sloganu zasłyszanego kiedyś w pewnej reklamie Zamienianie się jest fajne! – to jednak pozostaje do odkrycia, tak jak i to, co “za zakrętem”…
W posyłaniu człowieka przez Mistrza absolutnym fenomenem jest to, że to zawsze jest szaleństwo, nie jest to nigdy w ludzkich oczach “normalne”. Bo przecież człowiek raczej “zrobiłby po swojemu”, bo wie najlepiej czego mu trzeba. A tu? Bazujesz tylko i wyłącznie na Miłości, na oddaniu, na służbie… A ta porywa na morze niebywałych przygód, porywów serca, na morze ludzi, którzy czekają by dać im siebie (a zarazem Tego, który tchnął i stałeś się Nowy).
Tych (wyżej wymienionych) dwóch łączy z pewnością jedna cecha – ROZUMNA SŁUŻBA – taka, która ciągnie za sobą gotowość do reagowania Jeśli mnie potrzebujesz, to idę!, ta która wypływa z rozeznawania (a Ksiądz Karol podkreślił w homilii, że rozeznawanie prowadzi do rzeczy dobrych). Czyli nie ma co specjalnie budować napięcia – a czekać na dobre ;). W poprawnym tłumaczeniu Słowa Bożego zamiast Zejdź mi z oczu! słyszeć mamy Pójdź za Mną!.
Decyzja Idę za Tobą! wzbudza zainteresowanie… “tych Dwóch” może być pewnych, że mamy ich na oku, że będziemy notorycznie im powtarzać Niech Was ręka Boska broni – z różańcami w dłoniach, z oczami w niebo wzniesionymi, z Nimi w naszych intencjach…
P.S. Po świętowaniu przy Pańskim Stole usłyszeliśmy Chodźcie na kołocz, albo chociaż weźcie na drogę. Nie trzeba było nas specjalnie przekonywać – szybciutko sprawdziliśmy czy faktycznie ciasto o nieoficjalnej nazwie Widzicie, co się z człowiekiem w Jaworniku dzieje?! (upieczone przez ks. Adama) ma posypkę godną szaleństwa zjedzenia go. Faktycznie, szaleństwo to jest słuszne i konieczne.
Tymczasem – porywajmy się na szaleństwo modlitwy za ks. Karola i ks. Adama – kto wie, gdzie poniosą ich zakręty?
/29. sierpnia 2020 – Wisła Jawornik; Msza dziękczynna za posługę Księdza Adama Skuteli w Domu Formacyjnym oraz o błogosławieństwo Boże dla ks. Karola Lubowieckiego, nowego opiekuna Domu/
